Več daš…

Več daš, manj ti je biti…

Če ni ga, ki bi znal,

da bi ti sebe dal,

s seboj te šel hraniti…

 

Ko daš, da se razdaš…

Če ni srca, ki bije,

da s tvojim vkup se zlije,

k trpljenju pridodaš…

 

Ko daš, in žal ti ni…

Če ni v objemu rok,

če ni pogled globok,

na koncu zvodeni…

 

Ko daš, ker sili dati,

ker notranja ti nuja

za hipec ne zamuja…

Takrat zmoreš spoznati

 

kaj res je, in kaj ni,

kaj dejstvo, kaj laži,

kaj hladna je praznina

in – kaj je bol spomina!