V duši mi oblak ostane

Lije, lije, da izmije,

da izmije, da odnese,

zvezdi da nebo razkrije…

a v meni nič ne znese.

 

Polne so oči, solzave,

ko nebo hiti jokati,

sence temne prek planjave…

še za hip ne neha žgati.

 

Lije, lije, ne zastane,

Soncu je nasmeh zakrilo,

so neba globoke rane…

v nič se nič ni izgubilo.

 

Solze bodo se razlile,

do modrine obsijane,

ptice spet se radostile…

v duši mi oblak ostane.